خاستگاه و ساختار غزل روایی در شعر فارسی (از مشروطیت تا امروز)

این پایان نامه نگاهی ساختار گرایانه به گونه ای از غزل دارد. این قالب از زیر شاخه های دانش انواع ادبی است. غزل سرایان با توجه به ذوق و تعهدی که دارند مفهومی گوناگونی را در این قالب مطرح میسازند و برای طرح این دوره مایه ها شیوه هایی را بر می گزینند. یکی از این شیوه ها. کاربرد عنصر روایت در غزل است. غزل روایی هر درون مایه ای را اعم از اجتماعی، تاریخی، عاشقانه و... روایت می کند. قوت و ضعف در عنصر روایت غزل بود که نگارنده را بر آن داشت تا غزل روایی را به ساختارهای حکایت، گفت و گو و توصیف تقسیم کند. غزل-قطعه نیز عنوانی است که با بررسی ساختار و محتوا به دست آمد و به دو دلیل از ساختارهای غزل روایی به شمار نیامد: نخست ضعف جوهره شعری (جوهره شعری غزل، نسبت به دیگر قالب ها برتر است) و دیگر وجود مضامینی که بیشتر ویژه قالب قطعه است. بیشتر مباحث با رویکردی ساختار گرایانه به انجام رسیده است. ساختارهای غزل روایی با تحلیل تصاویر شعری و عناصر دستوری، داستانی و ساختار موسیقی آن بررسی گردید. خاستگاه و پیشینه هر یک از ساختارها و محتواهای غزل روایی با دو رویکرد غزلی و تغزلی، به استناد آثاری که در دسترسی بود بازجسته شد. در هر فصل در ضمن تحلیل ها، دیدگاه هایی نیز درباره غزل و روایت در آن، با رعایت اصول نقد و ادب مطرح شده است.